گزارشی از برگزاری مراسم افتتاح فاز یک کارخانه مخمل نوبهار

 

اشاره:
مراسم افتتاح فاز یک کارخانه مخمل نوبهار(واقع در شهرک سپهر نظرآباد) و تقدیر از زحمات و تلاش‌های یکی از بنیان‌گذاران صنعت گردبافی ایران(‌حاج‌ علی استیار زاده- ملقب به نوبهار) با حضور مدیران، صنعتگران، برخی اعضای انجمن‌ها و تشکل‌های تخصصی و فعالان صنایع نساجی و پوشاک در هتل اسپیناس پالاس تهران برگزار شد. این کارخانه در زمینه بافندگی، تکمیل و دوخت به فعالیت می‌پردازد و تولیدات آن شامل انواع پارچه‌های‌ گرد باف،یکرو،دورو، مخمل و پلوش با فرآیندهای متفاوت از الیاف پلی‌استر، پلی‌استر پنبه و پلی‌استر ویسکوز و پنبه می‌باشد.

 

‌فعالیت مجموعه مخمل نوبهار در سال 1320 در شهر تبریز با ساخت دستگاه گردبافی توسط زنده‌یاد حاج حسین استیار زاده و فرزند ارشد وی حاج علی استیار زاده (‌ملقب به نوبهار) آغاز شد. پس از گذشت سال‌ها فعالیت در تبریز، در سال 1332 این خانواده تصمیم گرفتند به تهران مهاجرت نمایند تا فعالیت خود را در زمینه ساخت ابزار و ماشین‌آلات گردبافی ادامه دهند اما به‌دلیل عدم حمایت از تولید ماشین‌آلات صنعتی و گردبافی‌، این مجموعه به خرید ماشین‌آلات بافندگی و فعالیت در این بخش پرداختند.
این مجموعه در سال 1344 موفق به دریافت پروانه تأسیس از وزارت اقتصاد وقت شد و به این ترتیب کارخانه با مدیریت حاج علی نوبهار به توسعه چشمگیری در زمینه بافت، رنگرزی، تکمیل و دوخت پوشاک از محصولات تولید شده خود دست یافت. هم‌چنین خط تولید پارچه پولیشی تکمیل شده ‌و پتو نیز به بازار ارائه شد. دوران درخشان و پربار مجموعه تا سال 1365 ادامه یافت. در آن سال حاج علی نوبهار و خانواده راهی آمریکا شدند و در این کشور نیز به همراه دو فرزند خود (مهدی و هادی)‌‌ ، کارخانه بافندگی و دوخت افتتاح کردند و در حال‌حاضر روزانه 4 هزار قطعه پوشاک تولیدشده صادر می‌نمایند.

از سال 1366 مدیریت کارخانه تهران به حاج رحیم استیار زاده (‌ملقب به حاج رحیم نوبهار) که در سال‌های قبل، به همراه برادرش مدیریت داخلی مجموعه را برعهده داشت، واگذار شد. در هنگام وقوع جنگ تحمیلی علی‌رغم کاهش مواد اولیه و سایر مشکلات، این کارخانه به فعالیت تولیدی خود ادامه داد و هیچ‌گاه به‌عنوان یک واحد زیان‌ده و یا بدهکار بانکی، بیمه و سازمان امور مالیاتی شناخته نشد. 

از سال 1371 مسعود استیار زاده وارد فعالیت‌های این مجموعه شد و کار خود را با پشتوانه پدرش آغاز کرد. به این ترتیب با نوسازی ماشین‌آلات بافندگی و خرید ملک مجاور، ‌کارخانه تهران را تکمیل و بخش بافت را توسعه داد. در سال 1380 نیز مهندس حسین استیار زاده به مجموعه پیوست و تمام امور فنی و مهندسی ماشین‌آلات و تولیدات برعهده وی می‌باشد.

 

مسعود استیار زاده

 

این واحد به‌طور تخصصی در زمینه پارچه مخمل و انواع پارچه‌های زمستانی، فعالیت خود را پیش برد اما آزاردهنده‌ترین مسائلی که همچنان ادامه دارد، «مشکلات مالی و بانکی» ، «واردات بی‌رویه (قاچاق) پارچه و پوشاک» و «قوانین دست‌وپاگیر سیستم اداری» است. در سال 1382 بخشی از زمین نظرآباد خریداری شد و در سال 1393 تصمیم ساخت، احداث و اجرای طرح توسعه رنگرزی، تکمیل و چاپ و انتقال قسمت تکمیل از تهران به محل جدید اخذ شد. ظرف مدت دو سال، 4500 متر بنای مفید فاز یک، به همراه آب، ایستگاه گاز، پست برق و تأسیسات، احداث و از اسفند 1394 تمام ماشین‌آلات بخش تکمیل به محل جدید منتقل و راه‌اندازی شدند؛ البته قسمت بافندگی، انبار و دفتر مرکزی در محل قدیمی خود دایر هستند. 

شعار هفتاد و پنج سالگی این مجموعه در آستانه شروع فعالیت واحد جدید، «تحکیم، توسعه و بهره‌وری» سرلوحه امور قرار خواهد گرفت. 
در این مراسم، حاج علی نوبهار ضمن ابراز خرسندی از حضور صنعتگران، تولیدکنندگان و فعالان صنایع نساجی و پوشاک در این مراسم، راه‌اندازی فاز یک واحد تولیدی مخمل نوبهار ‌در شهر نظرآباد را به مدیران آن تبریک گفت. 

وی سپس به ارائه توضیحاتی در مورد تلاش‌های مستمر مدیران مجموعه جهت شکل‌گیری و رشد شرکت مخمل نوبهار از سال 1320 تا امروز پرداخت. در ادامه مراسم، حاج رحیم نوبهار به پاس یک عمر تلاش بی‌وقفه، تابلوی نفیسی به برادر خویش (‌حاج علی نوبهار) تقدیم نمود. 
در ادامه مسعود نوبهار از حضور چشمگیر میهمانان سپاسگزاری نمود و گفت: تولیدکننده ایرانی هیچ چیزی کمتر از تولیدکننده ترکیه و ... ندارد. تولیدکنندگان ایرانی تمام مشکلات، بحران‌ها، تحریم‌ها، مسائل بانکی و ... را تحمل می‌کنند و علی‌رغم وجود مشکلات فراوان، هیچ‌گاه در مقابل مصائب تولید کمر خم نخواهند کرد، تنها انتظار ما از دولتمردان این است که همراه و پشتیبان تولیدکنندگان باشند.

 

 

سهیل رضایی

 

 

سهیل رضایی- کارشناس مسائل اقتصادی و روانکاو تحلیلی و عمقی- یکی از سخنرانان مراسم بود. وی گفت: زمانی صنعت کشور بالغ خواهد شد که طول عمر سازمان‌ها از طول عمر بنیانگذاران آن بیشتر باشد. 
رضایی ادامه داد: افزایش طول عمر یک سازمان‌، سرمایه ارزشمندی برای آن سازمان محسوب می‌شود زیرا مشتریان حس خوبی به سازمان‌های با سابقه دارند و به این ترتیب مفهوم مدرنی به نام «برند» شکل می‌گیرد.

  
وی یادآور شد: بسیاری از کارخانه‌ها و سازمان‌های کشور به‌دلایل مختلف از جمله انقلاب، جنگ و مصادره تعطیل شدند اما بخشی هم به سبک مدیریت سازمان‌های ایرانی بازمی‌گردد. زمانی که فرزند هنری فورد(Henry Ford )- بنیانگذار شرکت خودروسازی فورد- به سن 18 سالگی می‌رسد و از پدر تقاضای اتومبیل می‌کند. وی می‌گوید اتومبیل خریدنی است! در سن 19 سالگی هم شرط می‌کند که در صورت مونتاژ موفق قطعات مختلف  اتومبیل، وی می‌تواند اتومبیلی برای خود داشته باشد. فورد اعتقاد داشت نسل جوان باید «به‌دست آوردن» را با تکیه بر تلاش خود بیاموزند نه اتکا به کمک دیگران.  

رضایی تصریح کرد: این اتفاق در جامعه ما به‌ندرت اتفاق می‌افتد و برای قدرت گرفتن، به جای همکاری برعلیه بزرگان خود قیام می‌کنیم. تصور می‌کنیم جدید بودن به معنی قیام علیه گذشتگان است اما واقعیت این نیست. باید در یک مکانیسم آموزشی به نحوی عمل کنیم که نوآوری به مفهوم تخریب گذشته تعبیر نشود. 
به‌اعتقاد رضایی، در اغلب کشورها، صنایع مختلف، موزه‌های مخصوص به خود را دارند و علاقه‌مندان برای آگاهی از پیشینه و روند تحول یک صنعت به موزه آن مراجعه می‌کنند. 

این کارشناس اقتصادی اذعان داشت: هیچ قدرتی در جهان به خودی‌خود پایدار نمی‌ماند و تمام قدرت‌ها دارای نوسان هستند. وارن بافِت (Warren Buffett‌‌)- موفق‌ترین سرمایه‌گذار قرن بیستم- معتقد است دنیا در هر دوره 30 تا 50 ساله، سه تا هفت بحران را تجربه می‌کند و در این میان کسانی که آمادگی مقابله با این بحران‌ها را دارند، پایدار خواهند ماند و سایرین نابود می‌شوند. وارن بافِت، عنصر نابودی سازمان‌ها را بدهکار شدن به بانک‌ها می‌داند زیرا بدهی بانکی به همراه یک نوسان کوچک اقتصادی، نقش بسیار مخربی بر سازمان‌ها دارد. 

 

 

 

به‌اعتقاد وی، صنایعی می‌توانند دوام بیشتری داشته باشند که برای نوسازی خود مجبور به استقراض نشوند، زیرا استقراض مستمر به سودآوری و اشتغال‌زایی منتهی نمی‌شود. 
رضایی یادآور شد: مولفه‌های مهمی در سازمان‌ها وجود دارند که عبارتند از اعتبار، بدهی، نقدینگی، پس‌انداز سازمانی و نقدینگی که اگر به جای همدیگر استفاده شوند سازمان خوب کار خواهد کرد اما به رشد دست نخواهد یافت و در انتهای سال مدیران متوجه می‌شوند عملکرد بسیار خوبی در طول سال داشته‌اند اما منابع مالی کافی برای پرداخت عیدی کارکنان ندارند!

وی در ادامه به بیان نقل قولی از هنری فورد پرداخت و گفت: فرزندان ما می‌آموزند به دست آوردن ارزشمند است نه داشتن. بسیاری از جوانان ما هنگام هدف‌گذاری یک اشکال اساسی دارند. به این معنا که اغلب آنان داشتن خانه هزار متری، اتومبیل آخرین سیستم، سفرهای خارجی و ... را هدف 30 سال آینده خود عنوان می‌کنند مشکل اینجاست که اهداف آنان مصرفی است نه تولیدی.

به این معنی که نمی‌دانند با چه روشی به چنین ثروت و امکاناتی دست خواهند یافت! نسل گذشته که طعم سختی کار را چشیده گویا با خود قسم خورده که نگذارد فرزندانش نیز این طعم سختی را بچشند و کم نیستند فرزندان کارآفرینان و مدیران سختی کشیده‌ای که در اروپا و آمریکا با پول پدر به خوشگذرانی مشغولند! گویی فرزندانمان باید به جای ما که در دوران جوانی تفریح و دوران خوش نداشتیم، باید از زندگی مرفه لذت ببرند. 

رضایی اذعان داشت: آیا جامعه معنوی ما توانسته به انسان‌ها بیاموزد که یکی از فعالیت‌های معنوی در کره زمین تولید است یا اعمال معنوی صرفاً در نماز و ... خلاصه می‌شود؟ به تدریج متوجه فرموده امام علی(ع) می‌شویم که می‌فرماید زمانی که معاش نیست معاد نیست. کارآفرینان و تولیدکنندگانی که بیابان برهوت را به کارخانه تبدیل می‌کنند یک عمل بزرگ معنوی انجام می‌دهند زیرا بهشت جایی است که مردم حال بهتری دارند و فعالیت در کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی حال انسان را بهتر می‌کنند. 

وی، تولید را یک فعالیت معنوی دانست که به جامعه اجازه می‌دهد عبادت خود را در آرامش انجام دهد و سالم باشد. کارآفرینان و تولیدکنندگان به همان اندازه انسان‌ها را به خداوند نزدیک می‌کنند که عابدان و زاهدان. 
رضایی تأکید کرد: فرزندان ما باید بیاموزند پدری که کار می‌کند و نسلی که مجبور می‌شود سخت کار کند انسان بی‌ارزشی نیست. 

 

 

 

وی ادامه داد: نکته‌ای که اگر در سازمان‌ها مدنظر قرار نگیرد، مستعد فروریختن خواهد بود، آموزش و یادگیری مستمر است. نسل جوان ما تحت چه آموزش‌هایی قرار می‌گیرد؟ هر جوان آمریکایی به‌طور متوسط ‌بین 360 ساعت تا 540ساعت، هر جوان کره‌ای 512 ساعت تا 619 ساعت آموزش می‌بیند که این امر باعث می‌شود «بازنشسته، قیمتی‌تر از تازه‌کار باشد» 

به‌اعتقاد رضایی، سازمانی زنده است که 30 درصد پرسنل آن بالای 45 سال، 30 درصد بین 30 تا 45 سال و 30 درصد بین 20 تا 30 سال باشند. جوانان سازمان باید به عنوان افرادی محسوب شوند که خلاقیت فکری آنها برای سازمان بسیار مفید و ثمربخش است.  

این کارشناس اقتصادی اعلام کرد: در بین 2 هزار میلیاردر دنیا بیش از 12 درصد آنان کمتر از 30 سال دارند، دنیا در حال تغییر و تحول است و دیگر سن میلیاردها 60 و 70 سال نیست! طبق پیش‌بینی‌ها در سال 2030 رانندگی توسط انسان انجام نخواهد شد و هوش مصنوعی رانندگی را برعهده خواهد گرفت.   
وی در پایان از تمام پیشکسوتان و فعالان صنایع درخواست کرد تا تجارب و داستان تلاش‌ها و کوشش‌های خود را به رشته تحریر درآورند تا نسل آینده در جریان این تلاش‌ها قرار گیرند و بتوان از ماحصل این اطلاعات، دانش استخراج کرد.